شیوع آنتی hdv در حاملین مزمن ویروس هپاتیت b در بابل طی سال های ۸۱-۱۳۷۹

سابقه و هدف: ویروس هپاتیت d، یک ویروس rna دار و ناقصی است که همراه با ویروس هپاتیت b انسان را درگیر می کند. آلودگی با ویروس هپاتیت b ممکن است بطور همزمان ایجاد شده و یا به حاملین مزمن آن اضافه شود. ویروس هپاتیت d باعث تسریع پیشرفت حاملین مزمن ویروس هپاتیت b به سمت هپاتیت مزمن فعال، سیروز و سرطان کبدی می شود. چون بیش از 3% جمعیت جامعه ما آلوده به ویروس هپاتیت b می باشند، این مطالعه به منظور تعیین شیوع anti hdv در حاملین مزمن ویروس هپاتیت b در بابل انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه به روش مقطعی در حاملین مزمن ویروس هپاتیت b که از طریق سازمان انتقال خون بابل شناسایی شده بودند و همچنین افراد آلوده خانواده آنها در طی سال های 81-1379 انجام شد. تشخیص anti hdv در سرم این بیماری به روش elisa انجام گردید. برای مقایسه نسبت ها از تست t، کای دو و تست دقیق فیشر استفاده شد. یافته ها: از 546 نفر حاملین بدون علامت ویروس هپاتیت b تعداد 319 نفر (%58.4) مرد و 227 نفر (%41.6) زن بودند. 489 نفر (%89.6) +anti hbe با میانگین سنی 11.9±32.1 سال و 57 نفر (%10.4)، +hbe ag با میانگین سنی 11.2±23.7 سال مورد بررسی قرار گرفتند. آنتی hdv در 6 نفر از مردها (%1.9) و در 5 نفر (%2.2) از زنان مثبت بود (p=0.769). آنتی hdv در 7 نفر (%1.4) از بیماران +anti hbe و در 4 نفر (7%) از بیماران +hbe ag مثبت بود (p=0.02). شیوع anti hdv در کل بیماران 2% بود. نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که ویروس هپاتیت d، در منطقه ما آندمیک است و شیوع آن در بیماران +hbe ag بیشتر است. مطالعه شیوع آلودگی به این ویروس در افراد پر خطر جامعه توصیه می شود.